15-daags Wildernis avontuur door
Sarek NAtional Park 2023

Dag 1) - 19 augustus 2023

Vandaag worden we nog wakker in een warm bed in het STF-hostel in Ritsem; dit zal de laatste keer zijn. Om 13:30 worden we met de helikopter gedropt in het Sarek Nationaal Park in Zweden. Een vlucht van circa 15 minuten van Ritsem naar Akka Stuga. Onze rugtassen wegen gemiddeld 30 kg, en daarom moet de piloot twee keer vliegen om in totaal 9 personen over te brengen.

Nu de helikopter weg is, begint ons vijftiendaagse avontuur door de absolute wildernis van het Sarek Nationaal Park. De editie van 2023 is nu echt begonnen.

We lopen vandaag 14 km naar Kisurisstugan. De houten planken leiden ons door het moeras. Een paar keer moeten we klimmen en we steken drie bruggen over met water. Na de eerste 8 km nemen we even pauze om wat te rusten. Om precies 19:00 uur komen we aan in Kisurisstugan, waar we onze tenten opzetten. De eerste nacht in de wildernis!

Dag 2) - 20 augustus 2023

We vertrekken vandaag om 8:30 uur richting Kisurikåtan. We lopen rechtsom de berg Gisuris heen en na 10 km nemen we even pauze; het is tenslotte heerlijk weer. Volop zon! Een van de teamleden raakt onderweg zijn drone kwijt. We zijn ruim twee uur aan het zoeken en vinden dan eindelijk de drone terug.

Nu de laatste 6 km richting onze volgende kampeerplek. Het is inmiddels 18:30 uur voordat we onze tenten opzetten. We hebben nu al een paar rivieren moeten doorkruisen. Voor het plateau waar we onze tenten hebben opgezet, ligt een meertje; daar maken een paar bikkels dan ook direct gebruik van. Een ijskoude wasbeurt!

Dag 3) - 21 augustus 2023

Vandaag staan we om 9:15 klaar voor vertrek. Twee van de negen leden moeten nog steeds "even wennen" bij het opstaan en inpakken van de spullen. Vandaag gaan we Ruohtesvagge door, richting Mikkastugan. Helaas heeft de zon zich ingeruild voor regen en hangt er lage bewolking in de vallei. We nemen onderweg, net na Boajsatjåhkkå, een pauze van een paar uur i.v.m. een aankomende storm en vermoeidheid.

Onze "berggeit" Jan klimt nog even een berg op om een gletsjer te bewonderen en neemt als souvenir dan ook wat sneeuw mee naar beneden voor de rest van het team. De storm zet gelukkig niet door en we pakken onze spullen weer in om de tocht naar Mikkastugan voort te zetten. Het is nat, regenachtig, een grauw beeld; lage bewolking en we kunnen weinig tot niets van de vallei en bergen om ons heen zien. Wel zien we rendieren die ons 's nachts nog even komen opzoeken!

Dag 4) - 22 augustus 2023

Vandaag pakken we onze spullen al vroeg in. We duiken de Rahpajåhkå-vallei in, die ons uiteindelijk naar de Rapadalen zal leiden... maar niet zonder inspanning.
We dalen af naar de vallei, klauteren over wilgenboompjes en rotsen en proberen ondertussen onze weg te vinden. Het pad is soms geheel niet meer zichtbaar. Tot onze enkels staan we soms in het moeras. Na de eerste 6 km loopt het pad dat we uiteindelijk vinden de verkeerde kant op. Nu moeten we weer dwars door de natuur.

Eindelijk vinden we het pad dat we moeten hebben, en dat leidt ons naar een steile klim de berg Låddebakte op. De regen is inmiddels gaan liggen en de vallei opent zich langzaam. Op het moment dat we bovenkomen, is het uitzicht fenomenaal! We kunnen de hele rivier Rahpajåhkå van begin tot einde zien.

Dag 5) - 23 augustus 2023

Vandaag worden we wakker tussen de rendieren en met uitzicht op het Snavvajavrre-meer. We vertrekken op tijd omdat we een steile afdaling voor de boeg hebben, de Rapaselet-vallei in. De afdaling gaat sneller dan gedacht. Helaas duurt het zoeken naar een plek om de Jilajåhkå-rivier over te steken wel wat langer dan verwacht. Een zware dag met maar 20 km staat voor de boeg.

We banen ons een weg door moeras en berkenbos. We steken rivier na rivier over en onze bergschoenen lopen keer op keer vol met water. Alles is nat en doordrenkt. Voor sommigen is het even te veel en de frustraties komen nu naar boven. We maken een kampvuur en dat maakt alles weer goed.

Plots lijkt het weer om te slaan; aan beide kanten van de vallei komt een muur van water onze kant op. De kans is groot dat het water in de rivier zal stijgen en we halen dan ook met spoed onze tenten weg van de rivierbedding. De storm blijft uit, maar 's morgens worden we wel wakker in druilerig weer.

Dag 6) - 24 augustus 2023

Drijfnat en doordrenkt met water zetten we ons avontuur voort. Het terrein is barslecht; het pad is niet te vinden en het moeras wordt dieper en dieper. De frustratie is teruggekeerd en dat is volkomen logisch. Koud, nat, geen zicht op "hoe lang nog", maar toch weten we als team het moreel om te keren.

We staan naveldiep in het moeras te lachen, lopen met kleren en al door de rivier naar de overkant, want alles is toch al drijfnat. En warempel, zelfs de laatste die 'uhum, droge' schoenen had, zegt "f#ck it" en duikt het water in. Niet wetend dat ze tot haar middel in de rivier komt te staan.

Aan het einde van de dag zoeken we een plek om onze drijfnatte tenten op te slaan. Dit duurt langer dan gedacht. We vinden uiteindelijk een optie en onze "SuperJan" loopt nog "ff" een km verder om te kijken voor een betere plek. Deze vindt hij uiteindelijk, maar wederom niet zonder daarvoor weer kniediep door een rivier en moeras te moeten wroeten.

We zien eruit alsof we op overlevingstocht zijn... en dat is nu net waar deze reis over gaat. Pieken en dalen, letterlijk en figuurlijk. Doorgaan waar anderen opgeven.

Dag 7) - 25 augustus 2023

We pakken onze spullen vroeg in. Alles is nat; mijn tent is al drie dagen lek en ik werd wakker drijvend op een plas water. Ook ik moet nu echt even slikken, maar gelukkig duurt het niet lang want ik heb relatief goed geslapen deze nacht.
Het moreel in de groep is voor de omstandigheden heel goed; er is uitzicht op het einde. Gisteravond heb ik contact gezocht via mijn satelliettelefoon met de 'schipper' die ons van Rapadalen naar Aktse moet overbrengen.

Het laatste stukje, 4 km, is nog erger dan de afgelopen 20 km bij elkaar. Er is geen pad; het pad dat we vinden is een rivier met 40 cm water. Een van de leden neemt hier een verkeerde afslag: "hier links, jongens," en staat wederom naveldiep in het moeras. Het is lachen en gieren en na dik twee uur ploeteren bereiken we de bestemming. Via de radio roep ik de schipper op en meld dat we er zijn. Gelukkig, ze was al onderweg!

De Sami-schipper komt met haar boot aan en direct beland ik in een felle discussie. Ik ben gelukkig niet verrast, want mijn ervaring is dat de Sami wat pittiger zijn dan de zachtaardige Zweed. Ondanks dat ik haar gisteren al geïnformeerd heb over onze groep, beweert de vrouw "dat ene" berichtje nou net niet te hebben ontvangen, maar de rest wel. Haar mimiek spreekt boekdelen.

Ze is verschrikkelijk gestrest en ik blijf rustig, met een zachte stem alles herhalen. Met de minuut wordt ze kalmer en ze neemt de eerste groep mee naar Aktse zodat die lekker kunnen opwarmen. Wij blijven met zijn drieën achter; we moeten twee uur wachten tot ze tijd heeft om ons naar Aktse te brengen. We besluiten een groot kampvuur te maken; de zon komt door de wolken en ons moreel is helemaal prima!

In Aktse aangekomen pakken we onze tassen uit, alles in de zon, wassen en drogen. De eerste groep die werd overgebracht naar Aktse was zo slim om direct naar de receptie te gaan en voor iedereen alvast een kamer te reserveren. Aangezien de Kungsleden door Aktse loopt, was het erg druk. Waarvoor dank, Rik!

Dag 8,9) - 26-27 augustus 2023

Op 26 augustus 2023 lopen we omhoog naar Skierfe. Een steile klim en een tocht van bijna 4 uur brengen ons naar Skierfe. Wat een uitzicht! Ongelooflijk mooi; iedereen is blij en de weersomstandigheden zijn ronduit perfect. Windstil, zon, de vallei is helemaal open en het Lajtavrre-meer is spiegelglad. De drone en camera's maken daar dan ook gretig gebruik van.

's Avonds gaan de meeste teamleden in de houtgestookte sauna. We eten ons een ongans aan soep, kötbollar (Zweedse gehaktballetjes), salami en andere lekkernijen!
Bovenop de berg hebben we dan eindelijk weer GSM-bereik en iedereen kan dan eindelijk familie en vrienden een update geven over de reis. Helaas raak ik vandaag mijn GoPro kwijt. Ik hoop dat iemand die heeft gevonden en dat de vinder in ieder geval mijn SD-kaartje kan terugsturen. De GoPro mag de eerlijke vinder houden; de beelden zijn namelijk onbetaalbaar!

Op de 27ste komt onze nieuwe voorraad aan per helikopter en moeten we afscheid nemen van onze cameraman. Helaas is een van de teamleden ziek en ook die moet hier afhaken na zeven dagen wildernis. Uiteindelijk komt alles weer goed met hem. Morgen vertrekken we vroeg voor de tweede week van dit wildernisavontuur.

Dag 10) - 28 augustus 2023

Voor een aantal is vandaag het breekpunt. We staan vroeg op en het regent. Een douche van water en een stevige wind brengen een aantal leden op het kantelpunt van opgeven. Een ijskoude boottocht, met meer regen en een stevige wind, brengt ons van Svijnne naar Sitojaure. IJskoud belanden we bij de stuga van Anna. Anna vraagt me of de groep het moeilijk heeft en geeft ze een peptalk; dat helpt. De wolfpack blijft compleet en we besluiten de uitdaging met moeder natuur aan te gaan. Anna vertelt me over haar ouders die in Rinim wonen en dat ze daar een stuga verhuren.

Na een boottocht door weer en wind van 20 minuten belanden we eindelijk in Rinim. Koud en verkleumd spreek ik met Per, de vader van Anna. Per is in de veronderstelling dat we Denen zijn. Ik "stel hem gerust" en vertel dat de groep Nederlands is; dan eindelijk komt Per bij en mogen we gebruikmaken van de stuga... onder de voorwaarde dat ik hem help hout dragen. Prima Per, dat regelen we! Die 2 kg extra bij de 38 kg wegende rugtas is geen enkel probleem!

Per steekt de kachel aan en wij proppen ons met rugtas en al in de mini-stuga. Het kozijn heeft kieren van 5 cm en het dak heeft zijn beste tijd ook wel gehad. De vloer loopt af; er staat een tweepersoonsbed en een kerkbankje. Ook hangt er een supermooie Samimat aan de wand. Met onze gasbranders aan is het vrij snel warm in de stuga en zijn we een paar uur beschermd tegen de elementen buiten. We eten wat en genieten van dit speciale, ongeplande uitstapje.

We ruimen, zoals beloofd, de stuga op en duiken met volle moed de wildernis in. Regen, mist en laaghangende wolken beperken ons zicht als we de Basstavagge-vallei inlopen. De reis in totaal is maar liefst 38 km, waarvan 20 met de boot.

Dag 11) - 29 augustus 2023

Basstavagge kan ik alleen beschrijven als een maanlandschap. Zwartstenen muren aan beide kanten van de vallei met pieken tot wel 1600 m. De laaghangende wolken maken deze vallei grimmig en sinister. Het voelt alsof hier een bom is ontploft en sindsdien verlaten is. Geen schijn van leven te bekennen.

Omringd door gletsjers strompelen we over alle stenen en rotspartijen die spekglad zijn door de regen. Nat tot onze onderbroek lopen we op mentale sterkte door. Naarmate de dag verstrijkt, klaart het eindelijk iets op. Af en toe zien we de zon als we de Bierikjavrre vallei binnenlopen. Anna, de vrouw van de boottransfer, vertelde mij over Pielastugan. Die zou open moeten zijn, maar wellicht dat er wat rotzooi zou liggen. We hoopten op een plek uit de wind, "mooi zou zijn als we droog kunnen zitten", nog mooier zou zijn als er een kachel in zat. Laat nu net alles erin zitten wat we niet hadden durven hopen. Vier bedden, een houtkachel, een waterdicht dak, een deur en een raam.

Met wat sprokkelhout steken we de kachel aan. Al snel wordt het warm en zitten we in een T-shirt heerlijk droog en uit de wind. Weer hebben we dikke mazzel en kunnen we onze spullen drogen. Sommigen van het team slapen buiten in de tent, sommigen slapen gewoon in deze echte Sami stuga!

Dag 12) - 30 augustus 2023

Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg. In totaal 25 km, via Mikkastugan naar onze kampeerplek. We staan dus redelijk op tijd op in Pielastugan en lopen deze keer bovenlangs in de Rahpajåhkå-vallei. Het is helemaal opgeklaard en het uitzicht is dan ook geweldig. We hebben het gevoel alsof we hier nog nooit eerder zijn geweest. We steken de rivieren over en bij de waterval moeten we echt even zoeken naar de juiste overgang.

Rond de middag komen we aan bij Mikkastugan, waar we even rusten en lunchen. Vanaf deze kant gezien lijkt alles nieuw, aangezien we de eerste keer bij Mikkastugan in de mist, regen en lage bewolking zaten.

Na de lunch zetten we door, de rivieren over. Onderweg komen we nog een paar Duitsers tegen die flink op leeftijd zijn maar toch al 45 jaar samen hikes doen over de hele wereld. Via de renvaktersstugan lopen we naar ons plateau waar we al eerder kampeerden. Het water in het meertje voor ons staat zo laag dat we de stenen nu duidelijk boven water kunnen zien.

Dag 12) - 31 augustus 2023

Vandaag hebben we een dikke 30 km voor de boeg. Een aantal van het team is op; ik loop met problemen in mijn enkelbanden en een ander teamlid heeft knieproblemen. We besluiten dan ook in een streep door te lopen naar Akkastugan. De hemel is helemaal open: strakblauwe lucht en een heerlijke zon in onze rug. We stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten.

Deze keer lopen we bovenlangs (640m) de Gisurisberg; wat een uitzicht! En het loopt zoveel makkelijker dan de heenweg. Op deze manier snijden we bijna 5 km af en met twee vingers in de neus lopen we naar onze pauzeplek onderaan de Gisurisberg.

Onze avonturier Jan heeft besloten het hogerop te zoeken en klimt nog 'ff' naar 1315 meter hoogte om de gletsjer en het uitzicht daar te bewonderen. Niet wetende dat je eigenlijk maar via één kant omhoog en naar beneden kunt. Hij moest dus dezelfde weg weer terug ;) Onze strategisch gekozen pauzeplaats was al die tijd in het zicht van Jan, dus al vrij snel sloot hij weer aan bij de groep. In de buurt van deze plek vond ik ook een enorm elandengewei. Deze heb ik dan ook maar op mijn rugtas vastgeknoopt; een extra 5 kg die ook nog eens mijn hele tas uit balans trok. De laatste 15 km waren dan ook dubbel zo zwaar, en ik ben meerdere malen gestopt vanwege pijn in mijn enkel en voeten.

Jan en ik zijn rond 17:30 aangekomen in Akkastugan, waar de rest van de groep al in de zon op ons zat te wachten ;) Een vies dure overnachting geboekt (45 euro p.p.), maar wel inclusief een sauna. De laatste nacht in het Nationaal Park, het einde van dit ongelooflijk mooie avontuur met enorme pieken en dalen. Iedereen heeft volop genoten maar ook volop geleden, mentaal of fysiek. Sarek is zo onbeschrijflijk mooi, maar kan ook onvergeeflijk zijn. Wees voorbereid!